MIGUEL ÁNGEL ALONSO DIZ (Madrid, 1976)
II (fragmento)
O
meu país
é
unha habitación
perfectamente ordenada,
onde todas as cousas
 |
| Miguel Ángel Alonso Diz |
e as fiestras están
fechadas.
E nada se move sen
permiso
e só o permitido
avanza.
O po ten nomes
de escaso pelo
ou espesa barba.
E da capa de silencio
ninguén por medo fala.
O
meu país
é
unha habitación
grande como unha casa,
chea de libros vellos
escritos coa palabra
ignorada.
Chea de ecos nas
paredes,
chea de vergonza nas
entrañas,
pintada con trazos de
auto odio
e envexa enlatada.
O
meu país
é
unha habitación
que ten a súa propia
fala,
tristes acenos de
negras sombras
que agochan verdades
silenciadas,
en caixóns que só se abren
cando se toca música
exacta,
en oídos que só
escoitan
a súa propia voz perfumada
(…)
XXIII
Alén
do silencio
camiña o meu verso
polas veas da terra,
coa ollada senlleira
dunha formiga
que se sabe efémera.
camiña con
palabras no peito
nos beizos tormenta,
verde lume nos ollos
que non dan tregua.
Alén do silencio
camiña e esperta,
o verso silandeiro
a palabra certa.
Acendendo noites
beliscando consciencias,
imaxinando portas
abrindo xanelas.
Camiña sen medo
entre a triste néboa.
Camiña sen medo
e as ás lle medran.
(Do libro Retorno ao País dos Ananos sen moverse da habitación, editado por Q de
Vian Cadernos, 2015)
Vídeo-poema "En Galego" (Miguel A. Alonso Diz)
