sábado, 28 de septiembre de 2013

FIESTRA ABERTA (1)



Unha nova sección abre Versos e aloumiños. Chámase FIESTRA ABERTA. Este blog sempre quixo ser un espazo para COMPARTIR textos, para darlle a voz a todos aqueles e aquelas que teñen algo que dicir, normalmente especialistas nalgún xénero literario, autores e autoras da LIX galega e castelá, poñendo o acento, o máis posible, na POESÍA, un xénero literario bastante maltratado, música de todos os estilos, noticias e artigos de interese indubidable.

Pero os que facemos Versos e aloumiños, queremos darlles a palabra a moitas persoas que, sen ser coñecidas (ou si) queiran PARTICIPAR neste proxecto plural, escribir o que sintan, crear textos, iso si, literarios ou amosarnos aquí, e isto vai dirixido aos docentes, as actividades que en relación coa LECTURA ou coa LITERATURA estean realizando nos seus centros.
Versos e aloumiños ABRE a súa FIESTRA con agarimo, e coa esperanza de que sexan moitos os que se decidan a remitirnos as súas reflexións, os seus comentarios, os seus poemas, os seus artigos para que poidamos gozar da palabra escrita. Non hai idades específicas. Todas teñen cabida nesta sección.

E tamén nos gustaría a participación dos nenos e nenas, dos mozos e mozas que sintan a necesidade de poñer nun papel as súas creacións e que poidamos gozar con elas.
Para isto, poñémosvos o enderezo electrónico do blog para que enviedes aí os vosos textos.
A extensión  dos escritos non debe superar os tres folios e sairán tal como os recibamos.
Versos e aloumiños escaneará os textos e poñeraos directamente no novo espazo.

Este é o correo electrónico:   versosealouminhos@gmail.com

Agardamos unha resposta afirmativa que una máis a todos os que ledes con tanto agarimo este blog

E como abrimos a fiestra, vou poñer algúns poemas de cando visitei Medellín. Están escritos por cativos da cidade colombiana.Son o mellor exemplo que podemos poñer.Nenos e nenas escribindo POESÍA.


Prueban el chocolate, es dulce.
Prueba el ácido, es agrio.
Prueba el color de mi corazón
y serás un goloso.
          (Esteban Quintero. 11 años)


Cosas de niños y niñas
los temores de ayer
casi los tengo encariñados
si se soñaron alguna vez.
                     (Natalia Muñoz. 12 años)


Más difícil y más hermosa que el mar
y sus olas fuertes que
arrastran los peces hasta la arena.

Hoy me encontré una estrella en
medio de flores color púrpura
con ricos aromas.

Hoy fui feliz con el color del cielo
lleno de estrellas brillantes

Hoy la vida es el sol brillando
en medio de la oscuridad
en medio de la muerte.
                (Laura Castrillón. 9 años)



Día y noche
veo cadenas
que resplandecen
azul con amor.
           (Kellyn Yurany Zapata.10 años)


Dende logo, amigos e amigas, vós podedes facelo.
Adiante!

SENTADO CON PESSOA (V) Luis Eduardo Aute



Hoxe chove. Dubido se achegarme onda Pessoa. Levo un libro moi curioso debaixo do brazo. Cubro co paraugas máis o libro que a min mesmo. Hai que resgardalo dos elementos atmosféricos.O libro, ademais de curioso e fermosísimo e enxeñoso. Claro, como o seu autor. Si, enxeñoso como Luis Eduardo Aute. O título: No hay quinto aniMaLo.  Ai, estes xogos de palabras do poeta-cantautor-
pintor-cineasta…!

Quen asiste aos seus concertos ten escoitado moitos destes xogos-pensamentos-frechas que posúen unha intelixencia crítica en si mesmos e teñen moito miolo. Para Aute son  poemigas e debuxos,2006-2010.

Di Vicente Verdú no limiar o seguinte: “Sin inteligencia es imposible tener sentido del humor y sin ingenio es muy difícil ser de verdad interesante. Pero también, sin cinismo resulta insoportable aproximarse al final de la vida y sin ternura parece inalcanzable el premio de amar y ser bienamado”. E o prologuista fala de ecuacións radiantes que enchen de vida este libro desequilibrante. E engade, referíndose ao libro: “Sumergidos en el mundo de Aute, su “autenomía” se vuelve nuestra propia autonomía. Aplaudiendo sus ocurrencias nos creemos ocurrentes y, enseguida, cuando este volumen acaba de leerse, todos sentimos multiplicada nuestra facultad mental por cien”.
Non se pode expresar mellor o espírito desta obra. E lemos/vemos no libro, debuxos chamados Fragmentos fluidizos (catro exemplos na dereita da páxina), poesía espacial ou poemigas coma este: “Dios es / lo que se siente / cuando se hace el amor / endemoniadamente”.

Coincido con Vicente Verdú na pregunta: “¿Nos dejará por fin este tipo que no hace más que tocarnos el corazón, la mente y hasta los genitales, al modo que expresan sus dibujos. Pues no, no nos deja. Crecido, se recrea…” Nin falta que fai. Encántame deixarme embelecar polo enxeño e mais a intelixencia. E a Luis Eduardo sóbralle.

O certo é que, case sen propoñermo, estou á beira de Pessoa sentado nunha cadeira. Está mollada e nin me decatei. Tanto ten. Como de costume semella non facerme caso. Eu non lle dou ningunha explicación. Como deixou de chover, comezo a ler estes poemigas. A ver se consigo intrigalo.




AmatAR
Más que matar
todo aquello que amamos,
solemos matar todo aquello
que nos ama.


Un sublime diálogo de sordos
Goya conversando con Buñuel…
y Beethoven como moderador.



El artista debe ser:
        un INSUrrecto,
        un INSUurgente
        un INSUmiso
             INSUlado
en el océano
        del INSUrrealismo.



DELINquinquiCUENTES

¡Habrá que liquidar
a los que han licuado
la liquidez!



Bandera pura sangre

Nada chorrea más sangre
que una bandera.



apenas DURA

I
“Me someto
     a tu dictaDURA”,
le dijo la entregada vagina
al insolente pene.
Y prosiguió: “Bueno,
tampoco tan DURA
ya”.

II
“Más DURA
          DURA más”, dijo,
echándola de menos,
la edad maDURA.


Ludopatía

JUEGO
con las palabras
porque me apasiona

exprimir los Jugos
de sus EGOs


imPROPIEDAD INTELECTUAL
Hay quien dice tener
ideas propias…
Aunque lo más apropiado
sería decir: ideas apropiadas
de otros.


Osamental
ES QUE LE TOcas
y es puro hueso.


Obituario
Cuando junto a tu nombre y apellidos
se abra un paréntesis con dos fechas,

date por muerto.



EPIteTAFIOS

I
Discúlpame un segundo
que voy a morirme.

II
Perdóname si me muero;
juro que no volveré
a hacerlo.

III
Esta es la primera
y última vez
que pienso morirme.

Lo juro por mis muertos.

IV
olVÍDAme,
   VIDA.

Pessoa facía que non escoitaba, pero intentaba ver o libro que eu tiña nas mans.Sentín o seu desconcerto.Sorrín para min mesmo, internamente, erguinme, fixen unha leve inclinación de cabeza e marchei paseniño do seu lado. Notei a humidade no pantalón pero deume o mesmo. Seguín lendo No hay quinto aniMaLo.
                       
                        “ El futuro
                          será el pasado…
                           y casi siempre lo tenemos
                            presente”.


                                                                ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO

viernes, 27 de septiembre de 2013

A REVISTA CLIJ, NA PRIMEIRA LIÑA DA LIX PARA SENTIR OS LIBROS MÁIS PRETO

A revista CLIJ (Cuadernos de Literatura Infantil y Juvenil), xa no ano 26 de existencia, é a publicación máis influínte no panorama da LIX nas diferentes linguas do estado.
Leva ben tempo sobrevivindo a todos os embates que, día a día van, deteriorando a brillantez da literatura para nenos, mozos e profesores; é dicir un espazo fundamental da cultura deste país.

Nun tempo, mensual, as circunstancias levárona a saír cada dous meses.

Unha revista seria, con colaboradores dun enorme prestixio, dirixida por Victoria Fernández, unha das persoas máis cualificadas no eido da LIX. Victoria abre en cada número cun editorial que vai pulsando a realidade das obras para os pequenos nun contexto social e económico vencellado á literatura. Nada se lle escapa a esta muller que leva loitando a prol da lectura dun xeito irreprochable.

Estudos moi atinados, reportaxes que teñen que ver co mundo da ficción escrita, entrevistas, experiencias pedagóxicas en relación coa literatura, achegamentos ao cine dende o punto de vista literario, listaxes de libros recibidos, algunha páxina que pretende a reflexión, reseñas de libros nas diferentes linguas (agora tamén ten en conta a Asturias), novas sobre o mundo da LIX e un ilustrador ou ilustradora que aluma cada número cunha verdadeira mestría.

Salientar, ademais, que cada certo tempo aparece un Especial: PANORAMA DEL AÑO que é unha ollada aos libros que en diversas linguas foron editados, un INFORME sobre os premios que se concederon en España ao longo do ano e unha LISTA DE HONRA da propia revista na que os especialistas elixen os 100 mellores libros  entre os títulos comentados.

Pero unha das cousas que máis valor teñen para nós (e para min como mestra) son os MONOGRÁFICOS DE AUTOR, que permiten aos lectores coñecer a fondo os clásicos da literatura. Falamos de nomes tan fundamentais como: Julio Verne, Os irmáns Grimm, Perrault, Defoe, Edgar Allan Poe, Conan Doyle, Kipling, Salagari, Collodi ou Barrie, entre outros. Unha delicia poder achegarse a estes escritores para saber de onde vimos e o que significaron para tantas persoas.

E o número 255, magnificamente ilustrado na portada por un dos traballos cos que a mexicana Adriana Quezada Rivas resultou gañadora do concurso "Tercer Premio Iberoamericano de Ilustración (2012), está dedicado aos panoramas literarios para rapaces e rapazas en castelán, en Cataluña, Comunidade Valenciana, País Vasco, Galicia e Asturias.

María Jesús Fernández, a especialista en LIX galega, fai un percorrido exhaustivo polas diferentes publicacións na nosa terra. Quen diga nalgún momento que non ten información sobre o que quere ler ou utilizar nas aulas é que non a quere ter.

Referíndonos á poesía, podemos ler os libros que viron a luz ultimamente. E Mª Jesús Fernández fálanos de Patente de corso (Embora) de Rafa Villar, que gañou o Premio Arume de Poesía, de Verdedades (Biblos) da ben coñecida Yolanda Castaño (unha honra para a LIX que tamén escriba para os cativos) e de Acuario (Embora) de María Canosa, outra magnífica escritora.

Loa, ademais, Mª Jesús Fernández a reedición de Cidades, ese estupendo poemario de Fran Alonso. Un título imprescindible e innovador en canto ao xeito de escribir poesía para rapaces. Libro para todas as idades, ilustrado con fotografías do propio autor.

Atopamos neste apartado poético mencións a diversas antoloxías aparecidas neste espazo de tempo: dúas da editorial Tambre: Miña casiña, meu lar. Antoloxía poética de Rosalía de Castro e Dun tempo e dunha terra. Antoloxía poética de Celso Emilio Ferreiro.
Ediciós Xerais publicou, contribuíndo ao centenario deste autor en 2012, O meu primeiro Celso Emilio, de Xiana e Xosé Lastra, que contén unha biografía, unha selección de vinte e oito poemas e un CD con oito deses poemas musicados e interpretados por María Manuela, Mini, Mero e Xiana.

E Versos e aloumiños celebra a mención que se fai a Un rato díxolle á lúa. As palabras de Mª Jesús Fernández din así exactamente: E entre as antoloxías, hai que destacar a dedicada a Antonio García Teijeiro, un dos máis grandes poetas para nenos da literatura galega, autor dunha extensa obra iniciada no ano 1988, e xa considerado un "clásico moderno". Xerais acaba de sacar un fermoso libro que é o resumo de todo o seu labor poético ata este momento, Un rato díxolle á lúa, que contén, ademais dunha ampla selección de poemas, outras dúas xoias de gran valor: unhas preciosas ilustracións de Xosé Cobas e un CD no que se recollen poemas recitados polo autor e tres cancións musicadas e interpretadas por Paco Ibáñez. Todo un luxo.

En fin, teñamos a revista CLIJ como unha referencia indispensable.
Entremos nas librarías, consultemos páxinas literarias, leamos outras revistas como Peonza, Primeras noticias ou Platero e visitemos bibliotecas para saber máis do tema.
O pracer de ler levaranos a dimensións íntimas descoñecidas que nos manterán vivos nuns momentos de confusión e crises de valores.

    (Pódese consultar a web da revista que é a seguinte:  www.revistaclij.com )                                                                                                                     



                                                                                                                        MARÍA DOMÍNGUEZ

jueves, 26 de septiembre de 2013

ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO EN ZIGZAG DA TVG2



No programa Zigzag Diario do día 23 de setembro na TVG2, aparece unha reportaxe moi fermosa na que Antonio García Teijeiro le un poema, Hai moitos ollos no mundo, dedicado á súa neta, Libby, e fala sobre a antoloxía da súa poesía ao longo de vinte e cinco anos, Un rato díxolle á lúa. Este é un libro moi especial para o autor, porque contén cronoloxicamente poemas dos seus libros escritos en galego e un poema inédito. O prólogo e mais a escolla correron a cargo de Fran Alonso, quen realizou un traballo moi serio e acertado. As ilustracións de Xosé Cobas son dunha beleza impresionante e escoitar a Paco Ibáñez cantar tres poemas do autor, un verdadeiro luxo. Fermoso, tamén, o texto de Antón García Fernández, fillo do autor e profesor da Universidade de Tennessee en Martin (EE.UU.) no que fala da musicalidade dos versos do seu pai.
En Zigzag Diario, o noso poeta fala da necesidade de que os rapaces teñan preto a poesía, da necesidade dos mediadores, na música que conteñen os seus poemas… e as súas palabras, coa voz de Paco Ibáñez soando de fondo, gañan en emoción.

 Persoa apaixonada pola poesía, loitador infatigable para que nas escolas voen os versos nas aulas, participante en multitude de actos nos que a poesía e os nenos e mozos son o centro dos mesmos, García Teijeiro é un traballador incansable a prol  dun xénero que precisa dun esforzo especial e xeral para que os alumnos e alumnas das nosas escolas gocen do pracer poético. Non abonda, adoita dicir el, co voluntarismo. Ten que haber un programa serio e global.

 Quen queira ver a reportaxe desta intervención, poden facelo no vídeo que figura debaixo destas liñas.

Por certo, felicitar os autores da reportaxe pola  beleza e sensibilidade da mesma, que contribúe a sentir máis preto a poesía.






                                                                                                                         UXÍA ESTÉVEZ